برای دلم

کودکانه ها :

بعضی وقتها آنقدر آرزوها و حرفهای دلم رو بچگانه می گم که هیچ کس اونها رو باور نمی کنه. شاید برای ارتباط با بزرگترها و زندگی در دنیای بزرگترها باید یاد بگیرم که ساده نباشم.

غروبها :

غروبهای ماه رمضون رو دوست دارم. یک هیجان یک هیایو. یک سادگی دوست داشتنی.بچه هایی که تازه روزه گرفتن و به خودشون افتخار می کنن و دوست دارن به همه بگن روزه هستن. حال و هموای نون وایی ها قبل از افطار. صفهای آش رشته و حلیم . آدمهایی که تو این ماه مهربون تر میشن . شوق و ذوق برای اذان شدن .و حال و هوای بعد از اذان ......

و باز هم دلتنگ میشم این روزها . دلتنگ سفره قدیمی خونه مادربزرگ. دلتنگ لقمه های نون پنیری که برامون می گرفت .چقدر خوشمزه بود ؛ مزه ای فراموش نشدنی . دلم برای گوش فیل و زولبیا با میه اون سفرن تنگ شده ؛سفره ای که بوی عشق و محبتش هر کسی رو که سر اون سفره می نشست گیج می کرد سفره ای که مامان بزرگ با هزار ذوق و شوق می انداخت تا جایی بشه برای جمع کردن همه بچه ها .سفره ای که با رفتن صاحب سفره دیگه هیچ وقت پهن نشدو فقط یک یاد شیرین و یک آرزوی همیشگی برای دوباره پهن شدنش برام باقی موند....

چه زود میگذره لحظه ها و چه زود آدمهایی که دوست داریم رو از دست میدیم و چه دیر؛ ما ارزش چیزهایی که داریم رو می فهمیم ؛ وقتی که فقط میتونیم بگیم یادشون به خیر ..........