برای دلم

نام ترانه : همدم

عاشق نمی تونه

تنها ؛ که بمونه

خیلی وقته دل من

تو رو کرده نشونه

با تو بودن ؛ همیشه آرزومه

بی تو موندن ؛ رسیدن به جنونه

با تو ؛ خود خورشیدم

و بی تو ؛ شب سیاهم

اگه تو همسفر بشی

با تو مرد  راهم

سلام. این آهنگی هست بسیار زیبا از میثم و فرهاد که من نمی دونم شاعرش کی هست ولی بارها گوش دادم و خیلی دوستش دارم.

گزارش از همایش باشگاه وبلاگ نویسها :

بنده چون گشنم بود . به یاد ایام جوانی رفتم پیش آقا داوود پیتزا فروشی مشهور در خیابان نوفل لوشاتو برا همین خیلی دیر رسیدم . برای وارد شدن در پشت رو باز گذاشته بودن که بنده به علت تورم دایمی که در اندامها به خصوص ناحیه شکم دارم به صورت نیم تنه و به سختی وارد شدم . بعد هم رفتم نشستم رو صندلی فقط من نمیدونم چرا این صندلی های باشگاه رو چرا اینقده تنگ ساختن . آخه پدر جان نمی گی یک ورزشکار وبلاگ نویس هم پیدا میشه که خوب براش این صندلی ها کوچیک هست. وقتی بنده رسیدم همهمه ایی روی سن بود و دوستان مشغول طراحی پیر دیر وبلاگ نویسی و مونوپل رسانه ای دکتر بوترابی بودن که جایزه این مسابقه با ابتکار مرد اول فنز و خبرنگاری آقای احسان بخش یک پستونک در نظر گرفته شده بود. در سکانس بعد هم در زمانی که دوستان مشغول دو لپه نوش جان کردن کیک ساندیس بودن  صاحب وبلاگ در پیت ( اسمش رو نمی گم مشهور نشه )‌و بنده رفتیم یک مقدار گل لگد کردیم . و در سکانس بعد یکی از دوستان تشریف آوردن و در مورد معیارهای پیشنهادی وبلاگ نویسان برای انتخاب بهترین وبلاگ سوال کردن که بنده خط خوش رو به عنوان یک معیار پیشنهاد کردم. در سکانس پایانی هم یک خانم که وبلاگ نویس بودن چند نکته در راستای بهبود محتوای وبلاگ ها عرض فرمودن که در این هنگام چون همه با هم حرف می زدن ایشون فکر کردن که بچه ها دارن تشویقشون می کنن برا همین بی وقفه سخنان ارشاد گرشون رو بیان فرمودن و در انتها تشکر کردن و جشن باشگاه تهران به پایان رسید .  در کنار محاسن بیشمار این جشن (‌با نظر مستقیم آقای احسان بخش این بخش اضافه شد )یکی از  حسن های  این جشن  نیز دیدن چند تا از دوستان وبلاگ نویس بود. خوب این هم گزارش برای آنها که حاضر نبودن.