سوار بر ماشين ذهن
به طرف کوچه های خا طرات ميروم
به کوچه احساس ميرسم
کلامی نظرم را جلب می کند
«در خيابان های سرد شب
جفت ها پيوسته با ترديد
يکديگر را ترک می گويند
در خيابان های سرد شب
جز خداحافظ٬خداحافظ صدايی نيست »
به کوچه اندوه سرک می کشم
روی ديوارش
سنگ نوشته ای است که نوشته :
«پرنده مردنی است پرواز را به خاطر بسپار »
کوچه نا اميدی را می جويم
تابلويی می بينم
که اميد را دگر بار برايم زنده می کند
«نگاه کن که موم شب براه ما
چگونه قطره قطره آب می شود
نگاه کن تو ميدمی و آفتاب می شود...»
پا به کوچه وطن پرستی می گذارم
کلامی قلبم را می فشارد
و شوری در من بر می انگيزد
«در سرزمين شعر و گل و بلبل
موهبتی است زيستن»
و.........
در يکايک کوچه های ذهنم
يادی است از فروغ
فروغی که راوی قصه های درد بود
و جاودانه ای که شاهد سالهای سرد بود.
پ-ص«شعر های فروغ»
15دی ماه ٬هفتادمين سالروز تولد بزرگ بانوی شعر ايران گرامی باد.افسوس که تمام هستی اين بزرگ بانو آيه تاريکی بود و خيلی زود در بستر خاک ارميد.
تلاش نکن که زندگی را بفهمی "زندگی " را زندگی کن
پاسخحذفتلاش نکن که " عشق " را بفهمی . عاشق شو
تجربه کن خواهی دانست . و بدان که این دانستن ویرانگر راز " زندگی و عشق " نیست